“Wanneer ouders veel te vroeg afscheid moeten nemen van hun kindje versterkt een gebrek aan erkenning het verdriet”, legt schepen van zorg en begraafplaatsen Bieke Verlinden uit. “Als stad beseffen wij dat wij hier op administratief vlak een groot verschil kunnen maken, en dat willen we dan ook doen.”

Tot nu toe konden ouders die hun kindje verloren na minder dan 140 dagen zwangerschap wettelijk geen aangifte doen en kreeg het kindje officieel geen naam.

“Een kindje verliezen, ook vroeg in de zwangerschap, is het pijnlijkste wat ouders kunnen doormaken. Daarom openen we dit sterrenregister voor stilgeboren kinderen. Zo krijgen het sterrenkindje en de ouders de erkenning die ze verdienen”, zegt schepen van burgerzaken Dirk Vansina. “Zolang een kind niet is opgenomen in het geboorteregister, bestaat het strikt genomen niet voor de wet. Dat is voor de families bijzonder pijnlijk. Het is niet omdat een baby’tje nog niet oud genoeg is volgens de wettelijke termijn, dat het niet bestaat voor ouders en families en dat zij geen verdriet hebben.”

Symbolisch maar belangrijk

Het nieuwe Leuvense sterrenregister en bijhorende attest geven ouders de kans om hun kindje symbolisch te laten registreren en erkennen bij de stad Leuven, ongeacht de duur van de zwangerschap. Ook ouders die hun kindje in het verleden verloren, kunnen het nog laten registreren.

Schepen Vansina: “We geven ouders van sterrenkindjes alle ruimte en vrijheid. De
aangifte is niet verplicht en heeft geen

juridische functie maar wel een grote symbolische, en het biedt een belangrijke steun voor ouders die zo’n verlies meemaken.”

Annemie en Chris, ouders van sterrenkindjes Jonas en Mattias, kwamen op maandag 8 april langs op het Stadskantoor om als eerste ouders hun zoontjes te laten registeren in het sterrenregister.

"Dit moment is voor ons zo mooi en waardevol, want eindelijk, na 33 jaar, krijgen onze sterrenkindjes de (h)erkenning die ze verdienen", vertellen de sterrenouders.

Toen de zoontjes van Chris en Annemie in 1991 stil geboren werden in het UZ Leuven, na 24 weken zwangerschap, bleven ze achter met pijn en verdriet. Hun zoontjes werden in stilte begraven, zonder enig document dat hun ouderschap bevestigde.

"Onze zoontjes werden doodgezwegen. Hoewel ze al volledig gevormd en volmaakt waren, bestonden ze enkel in ons hart. Het verlies was enorm zwaar, maar dat ze aanzien werden als ‘niet bestaand’ was nog veel moeilijker om dragen. Na meer dan 30 jaar rouwen, krijgen we eindelijk erkenning! Vanaf nu staan hun namen geschreven, waardoor ze niet langer onzichtbaar zijn voor onze samenleving. Daar zijn we enorm dankbaar voor. We zijn trots dat we hun namen mogen aangeven in Leuven, de stad waarmee ze altijd verbonden zullen zijn, omdat ze hier samen met zoveel andere sterrenkindjes rusten op de sterretjesweide. Want ze tellen mee: onze jongetjes en alle andere kleintjes die niet de kans kregen om te leven."